Norbert Freudenstein

"Ik had misschien nog meer van het leven kunnen genieten. Ik was altijd te zuinig en stak eigenlijk altijd al mijn geld en al mijn energie in de zaak - natuurlijk ook in mijn kinderen en mijn gezin.

Aan de andere kant was ik tevreden. Waarom koop je dan grote auto's of andere dingen die me niets opleveren? Dus over het geheel genomen heb ik veel goed gedaan en ik zou niets anders doen.

Ik heb altijd tegen mijn vrienden gezegd dat het een beetje in de familienaam zit: doe alles met plezier en leg het vast in steen!"

"We hebben echt veel plezier gehad met de gasten. Vooral op de wijnfeesten. Zo kwamen er bijvoorbeeld gasten uit Noordrijn-Westfalen, waar men gewoonlijk eerder bier dan wijn drinkt. En toen dachten ze dat ze de wijn konden laten lopen als bier. Ik herinner me nog een dame die 's avonds laat in haar onderbroek door de gang zwierf en waarschijnlijk haar kamer niet kon vinden.

Ik vroeg: 'Woont u in ons huis? Ze zei: "Ik weet het niet". Toen ik achter haar achternaam kwam, kwam ik ook achter haar kamernummer. Ik zei haar: "Ik laat je je kamer zien. Ben je alleen in de kamer'. Ze zei: "Nee, nee, mijn Anton is daar ook". Tot nu toe gaat het goed.

Halverwege draaide ze zich naar me toe en vroeg wie ik was. Toen "herinnerde" ze zich: "Oh, ik ben op een schip". Om haar niet verder in verwarring te brengen, zei ik: "Dat klopt, en ik ben de kapitein. Ik breng haar nu naar je bed.

En toen bracht ik haar naar haar kamer. Haar Anton lag poedelnaakt en stomdronken in bed en zij zei: "Ja, daar is mijn Anton". Ik wenste haar een goede nacht en nam afscheid. De volgende ochtend vroeg ik haar of ze weer beter was. Maar natuurlijk wist ze van niets."

"Ik had een oma Pauline. Op een gegeven moment zei ik tegen haar: "Als ik mijn eigen zaak begin, komt jouw woonkamer in mijn restaurant. Toen zei ze nog: "Je hebt een vogel. Toen we de Immenhof openden, had ik deze woonkamer ingebouwd.

We bouwden er een dak overheen en lieten er water over lopen. Dat werkte verkoelend en de gasten vertelden er anderen over. Later heb ik de geluiden van regen en onweer toegevoegd. Het was iets heel speciaals voor mij.

Vandaag zijn enkele stukken van deze woonkamer nog steeds in het hotel, bijvoorbeeld een van de kasten in de entree. Veel van onze vaste gasten herinneren zich het waterdak nog."

"De geleefde nabijheid van de gast heeft vaak harten geopend. Er zijn al een paar verhalen van gasten geweest die me echt geraakt hebben. Ze gingen over mislukte levens en trieste lotgevallen. Soms moest ik er een paar dagen op knagen. Dat hoort bij het gastheer zijn. Maar uiteindelijk waren de positieve dingen altijd belangrijker dan de negatieve.

"Als zich problemen voordoen, dat je er verstandig over praat. Mijn vrouw en ik zijn getrouwd sinds 1977. En als je samen een hotel runt, ben je 24 uur per dag samen. Je moet met elkaar kunnen praten. Vooral als de verschillen niets te maken hebben met privézaken. Maar we hebben een zeer goede familie cohesie. Uiteindelijk is iedereen er altijd voor elkaar. Overigens hoort daar als eigenaar ook bij dat je op een gegeven moment erkent dat de volgende generatie aan de beurt is."

"Het is over het algemeen leuk. We genieten veel tijd op onze boot en varen vaak de Rijn op en neer. En natuurlijk zijn er onze zeven kleinkinderen. Het is uniek om dingen met hen te doen, hen dingen te laten zien - bijvoorbeeld het heksenhuisje in het Pfälzerwald - en hen verhalen te vertellen. We genieten er enorm van.

"Ik denk dat we een goed voorbeeld waren. Ze hebben bijvoorbeeld geleerd dat het hotelwezen niet alleen werk is, maar ook heel leuk. Vandaag steken mijn kinderen gewoon veel hart en ziel in de zaak. Maar wat ik het meest verbazingwekkend vind, is dat ze altijd veel tijd nemen voor het gezin. Dat maakt ons erg trots.